پرش به محتوا

اجاره‌داری

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /اِجاره/داری/

حاصل مصدر

[ویرایش]

اجاره‌داری

  1. مستأجر بودن. اجاره دادنِ جایی به کسی.
    خبردار شدند در خانه طوبی اتاق خالی وجود دارد، طوبی پذیرفت دو اتاق ... «پارسی‌پور»

مترادف‌ها

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن