اجبار

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِجبار/

اسم مصدر

اجبار

1. کسی را برخلاف میل او به کاری واداشتن. بزور واداشتن. ناچار، ناگزیر.

   ممکن نیست با زور و اجبار قانونی دو نفر را وادار کرد که یکدیگر را دوست داشته باشند. «مرتضی مطهری»

واژه‌های مشتق شده

• اجباراً، اجباری، به اجبار، اجباری کردن

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین