احاطه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحاطهِ/

اسم مصدر

احاطه

1. دورِ چیزی را فرا گرفتن. گرداگرد چیزی را گرفتن.
2. فهمیدن و فراگرفتن بطور کامل و تمام.
3. (مجاز): تسلط و چیرگی بر چیزی.

واژه‌های مشتق شده

• احاطه شدن، احاطه داشتن، احاطه کردن

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین