احبا

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /اَحِب/با/

اسم

احبا

1. دوستان، دوستداران، قبیله ویژه‌ای که باید به اعضایش محبت نمود، تلویحا اهل‌بیت.

   (حافظ): درویش مکن ناله ز شمشیر اَحِبّا.....کین طایفه از کشته ستانند غرامت

منابع

• همرزمان حسینی ISBN 978-600-8212-32-6