احبه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَحِبّهِ/

اسم

احبه (قدیم)‎

1. دوستان، یاران. احب، احبا. جمع حبیب.

   احبه صدق ... محبت ایشان به زیور اخلاص مقرون و از عوار تکلف و ریا مصون است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن