احتشاد‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحتِشاد/کردَن/

مصدر فعل لازم

احتشادکردن (قدیم)‎

1. احتشاد.

   لشکر عظیم احتشاد کرد. «دنبلی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن