احتقان
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اِحتِقان/
اسم مصدر
[ویرایش]
احتقان (پزشکی)
- تجمع بیش از حد خون در هر یک از اعضای بدن، مانند بافت ریه یا مخاط بینی. احتقان بینی.
- احتقان آن بُوَد که چیزی آمدنی اندر تن بمانَد و نیاید. «اخوینی»
- (قدیم): تنقیه کردن، اماله کردن.
- اِحْتِقان: در گویش گنابادی یعنی سوزش بدن ، گُر گرفتگی ، آتش گرفتن.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن