احتما

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحْتِما/

اسم مصدر

احتما (قدیم)‎

1. خودداری کردن بیمار از خودم چیزهای زیان‌آور، پرهیز.

   از من گرفت باز طعام و شراب و گفت/ اوّل علاج مردم بیمار، احتماست. «ابن‌یمین»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن