احرامی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحرامی/

صفت نسبی

احرامی (قدیم)‎

1. منسوب به احرام؛ احرام بسته.

   اعرابی‌ام که بر پی احرامیان رَو‌َم/ حج از پی ربودن کالا برآوروم. «خاقانی شروانی»

2. پارچه‌سفیدی که به عنوان بقچه لباس بکار میرود.

منابع

• فرهنگ بزرگ‌سخن/ فرهنگ لغت معین