احسان

از ویکی‌واژه

(اِ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

از ریشه حُسن

مصدر متعدی[ویرایش]

  1. نیکی کردن.
  2. بخشش کردن.

(اِم

صفت[ویرایش]

  1. نیکوکاری، بخشش.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

عربی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

احسان . [ اِ ] (ع مص )

  1. خوبی .نیکی . صنیع. نیکوکاری . بخشش . بِرّ. ید. دست . ازداء.انعام . افضال . نیکی کردن . نیکوئی کردن

[۱]

( اِ)

[ ع . ] 1 - (مص م .)

نیکی کردن

2 - بخشش کردن

3 - (اِمص .)

  1. نیکوکاری ، بخشش .

[۲]

  1. خوبی، نیکی، نیکوکاری، بهترین در دنیا
  2. احسان کلمه ای عربی است.
  1. احسان نامی اسلامی و پسرانه است. در برخی کشورها مانند مصر این نام را بر دختران نیز می گذارند.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. لغت نامه ی دهخدا
  2. فرهنگ معین

انگلیسی
boon