احصان

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• احسان

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحْصان/

اسم مصدر

احصان (قدیم)‎

1. ازدواج کردن، زن گرفتن. استوار و محکم کردن.

مصدر لازم

1. نگه داشتن نَفْس از انجام کار بد.
2. شوی کردن زن. زن گرفتن مرد.
3. زن و مردی که به عقد دائم در آمده باشند که مرد «محصن» و به زن «محصنه» گویند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین