احکامی
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /اَحکامی/
صفت نسبی
[ویرایش]احکامی (قدیم)
- متخصص احکام نجوم، احکام.
- چیزی را در مشت پنهان میکردند و احکامیان مدعی کشف آن بودند.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
صفت نسبیاحکامی (قدیم)
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||