احیان

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /اَحیان/

اسم

احیان (قدیم)‎

1. زمان‌ها، اوقات.

   عذابی ... در احیان ناامیدی‌ها از خود دریابند. «سیدقطب»

کهن‌واژه

1. احیان ممکن است در زبان معیار باستان بصورت اَح - یان قابل تجزیه باشد؛ و «یان» دو معنی دارد نخست سوختن و دیگر پهلو، میان، کنار، پیرامون است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس