اخباری‌گری

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَخباری/گَری/

حاصل مصدر

اخباری‌گری (فقه)‎

1. اعتقاد به اینکه معیار احکام دین، قرآن و خبر است و دلایل عقلی را نباید معتبر دانست.

   مکتب اخباری‌گری بیش از چهار قرن از عمرش نمی‌گذارد. «مرتضی مطهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن