اختیار آمدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِختیار/آمدن/

مصدر فعل لازم

اختیارآمدن (قدیم)‎

1. مورد پسند قرار گرفتن، انتخاب شدن، برگزیده شدن. برگزیدن، پذیرفتن.

   امتناع سخن گفتم به علت آن اختیار آمده است. «سعدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین