اخیه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَخیِّه/

اسم

اخیه

1. چوب، حلقه، یا طنابی که حیوانات را بدان می‌بندند، میخ طویله. جمع اواخی یا اخایا.
2. میخ آخور، ریسمان یا قلاب‌هایی که در طویله کنار آخور نصب می‌کنند و چهارپایان را به آن‌ها می‌بندند.

واژه‌های مشتق شده

• زیر اخیه رفتن، زیر اخیه کشیدن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین