پرش به محتوا

ادا و اطفار

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَدا/اَطفار/

اسم مرکب

[ویرایش]

اداواطفار (گفتگو)

  1. (عامیانه): افاده و ناز بیجا. ادا و اطوار.

واژه‌های مشتق شده

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن