پرش به محتوا

ادب آموز

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/اَدب/آموز/

صفت

ادب‌آموز (قدیم)‎

تعلیم دهنده. یاد گیرنده. متعلم.
گشت چو من بی‌ادبی را غلام/ آن ادب آموز مرا کرد رام. «نظامی گنجوی»

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=ادب_آموز&oldid=886990»