ادرار خوردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِدرار/خوردن/

مصدر فعل لازم

ادرارخوردن (قدیم)‎ (مجاز)‎

1. مقرری گرفتن، مستمری گرفتن.

   این جدل نیست با نو آمدگان/ که ز دیوان من خورند ادرار. «خاقانی شروانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن