ادویه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اَدْویه/
اسم
[ویرایش]
ادویه (چاشنی)
- دانه، ریشه، یا پوست برخی گل‌ها و گیاهان که به عنوان چاشنی برای خوش طعم کردن، خوشبو، یا خوشرنگ کردن غذا بکار می‌رود.
- (قدیم): داروها. جمع دواء
- عموم دیگ افزارها از هر نوع مانند: فلفل، دارچین، زیره ...
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین