پرش به محتوا

ادویه

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَدْویه/

اسم

[ویرایش]

ادویه (چاشنی)

  1. دانه، ریشه، یا پوست برخی گل‌ها و گیاهان که به عنوان چاشنی برای خوش طعم کردن، خوشبو، یا خوشرنگ کردن غذا بکار می‌رود.
  2. (قدیم): داروها. جمع دواء
  3. عموم دیگ افزارها از هر نوع مانند: فلفل، دارچین، زیره ...



ترجمه

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین