ادیب
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /اَدِیب/---/ادیب (جمع ادیبان)
صفت[ویرایش]
ادیب
- با فرهنگ، دانشمند؛ دانای علم و ادب؛ معلم، مربی.
- ادیب ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش اَ - دیب قابل تجزیه باشد، و اشاره به ته قضیه همراه با کنایه یا تعجب است.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین