اذان گفتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَذان/گفتن/

اسم مرکب

اذان‌گفتن

1. بر زبان آوردن الفاظ مخصوصی به زبان عربی پیش از نماز. اذان.

   مؤذن که اذان گفت ... اجماعاً صف بستند و نماز خواندند. «افضل‌الملک»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن