اذعان

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِذعان/

اسم مصدر

اذعان

1. اعتراف، اقرار، پذیرفتن حقیقتی. اقرار کردن، گردن نهادن، فرمان‌برداری.

   مرجع کلام ایشان ... تمرد است از انبیا و عدم اذعان به سخنان ایشان. «سیدقطب»

کهن‌واژه

1. اذعان ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اِذ - آن قابل تجزیه باشد؛ که معنایی مانند خودخواه، خود‌ستایش، خود‌ستاننده داشته است.

واژه‌های مشتق شده

• اذعان کردن، اذعان داشتن

---

ترجمه
انگلیسی: self confession

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین