اذکار

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَذکار/

اسم مرکب

اَذکار

1. ذکرها، وردها، دعاها، دعا. جمع ذکر.

اسم مصدر

اِذکار (قدیم)‎

1. چیزی را بیاد کسی آوردن؛ یادآوری، تذکر.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین