اراذل
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اَراذِل/
اسم
[ویرایش]
اراذل
- مردم پست؛ اشخاص فرومایه؛ ناکسان، زبونان. افراد لمپن.
- اراذل به سمت او یورش می‌آورند. «سیمین دانشور»
کهن‌واژه
[ویرایش]
- اراذل ممکن است در زبان معیار باستان به صورت آرا - ذِل؛ یعنی محدوده و قلمروی افراد شجاع و جنگجو بوده است.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس