اردنگ زدن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اُردَنگ/زدن/

مصدر فعل لازم

اردنگ‌زدن (گفتگو)‎

1. ضربه زدن به پشت کسی با پا.

   پاسبان، دزدی را گرفته بود و در حالی که به او اردنگ می‌زد، او را به کلانتری برد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن