ارذل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَرذَل/

صفت

ارذل (قدیم)‎

1. فرومایه‌تر، خوارتر، رذیل‌تر. پَست‌ترین، فرومایه‌ترین، خوارترین. اراذل.

   در تعیین وزیر نیز تفحص نموده، ارذلِ مردم را انتخاب می‌کنند. «مستوفی‌الممالک»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین