ارشاد کردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرشاد/کردَن/

مصدر فعل متعدی

ارشادکردن

1. راهنمایی کردن، هدایت کردن.

   نفْس تو گمره است و همی ترسم/ گمره شَوی، چو او کند ارشادت. «پروین اعتصامی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن