ارغنده

فارسی

ریشه‌ لغت

• گیرش‌شده از بهاری: ارقنده

آوایش

• /اَرغَندهِ/

صفت

ارغنده (قدیم)‎

1. خشمگین، غضبناک، ارغند.

کهن‌واژه

1. ارغنده ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اَر - غُنْدِ قابل تجزیه باشد؛ که مفهومی مانند جفت زدن کبوتر داشته است.

واژه‌های مشتق شده

• ارغنده شدن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس