ارق

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَرَق/

اسم مصدر

اَرَق

1. بیخوابی، شب بیداری. عرق.
2. اَرُقْ: در گویش گنابادی یعنی باد گلو.

صفت

اَرَقّ

1. رقیق‌تر، تنگ‌تر، شفاف‌تر، باریک.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین