اریب

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /اَریب/

صفت

اَریب (قدیم)‎

1. خردمند، زیرک، دانا، فرزانه.

صفت

اُریب

1. کج، کجی، مایل. بصورت کج، بصورت مایل.
2. (گفتگو)‎: به دور از اعتدال یا عدل؛ جانبدارانه.
3. اُرِیْب: در گویش گنابادی یعنی کج و کولجه.

واژه‌های مشتق شده

• به اریب، اریب بر

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن