ارین

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /اَرین/

اسم[ویرایش]

ارین

  1. از اسامی مردانه ایرانی، منتسب به نژاد آریا. آرین.
  2. نژاد اصیل آریایی به معنای نجیب و با وقار است.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ شمس

زبان دیگر[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /اَرِیَن/

صفت[ویرایش]

ارین

  1. ذوب شونده، آنچه قابل ذوب شدن است، مانند برف زیر اشعه آفتاب.
    به استناد این مفهوم ممکن است قوم آریایی را به صفتی موصوف کرد که در دنیای باستان نزد دیگر ملل به آن صفت مشهور بودند؛ سرخ شوند، خجالت کشنده، خجول.