از‌آسمان‌افتادن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /از/آسمان/اُفتادَن/

آیم مرکب[ویرایش]

از‌آسمان‌افتادن

  1. (گفتگو): از آسمان افتادن کسی یا چیزی؛ مناسب بودن او یا آن برای انجام کاری.
    اشخاصی که برای میرزا بنویسی از آسمان افتاده‌ ... زیر دست من گماشته‌اند. «مستوفی»
  2. اهمیت یا برتری فوق‌العاده داشتن او یا آن؛ استثنایی بودن او یا آن.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن