استاد

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• [اُست/آد]

اسم

استاد

1. آموزگار، معلم.
2. آن‌که در دانش یا فنی مهارت داشته باشد.

صفت

1. اوستاد. اوستا. استا‌.
2. مدرس دانشگاه‌ها.
3. حاذق، ماهر، سررشته دار در کاری، چیره دست. ؛~ علم کردن دزدیدن خیاط‌ها از سر پارچه. ؛ ~چسک آن که در کار دیگران بی جهت مداخله کند.
4. خط یا نقطه یا سطحی که آن را مأخذ کار قرار دهند، الگو، دلیل.
5. مقیاس فلزات قیمتی که ملاک مسکوکات محسوب می‌شود.
6. عنوانی بود برای برخی درجه داران در سپاه ینی چری عثمانی.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی:master پارسی باستان: vśtât پارسی میانه (پهلوی): ośtât عربی: استاذ فرانسوی:professeur ایتالیایی: docente professore maestro انگلیسی: wright professor		master maestro adept analyst adjoint handy versant don regius professor academic freedom

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8