استان

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /اُستان/

اسم

اُستان (اداری)‎

1. بزرگترین واحد‌در تقسیمات کشوری که شامل چند شهرستان و دارای یک مرکز است، و بوسیله استاندار اداره میشود.
2. هر یک از بخش‌های یک کشور، واحدی کوچکتر از کشور.

اسم

اِستان (قدیم)‎

1. جزء پسین بعضی از کلمه‌های مرکّب، به معنی استاننده
2. جای خواب، آرامگاه.
3. به پشت خوابیده.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین