اش
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشهشناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- [اَش]
اسم
[ویرایش]اش
ریشه شناسی۲
[ویرایش]- فارسی
ضمیر
[ویرایش]- ضمیر شخصی متصل سوم شخص مفرد و آن به صورت مفعولی (سپردش: بدو سپرد)، فاعلی (گفتش: گفت او را) یا اضافی (خانه اش، کتابش)
استعاره
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
––––
برگردانها
[ویرایش]ترجمه | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|