اش
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [اَش]
اسم[ویرایش]
اش
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- فارسی
ضمیر[ویرایش]
- ضمیر شخصی متصل سوم شخص مفرد و آن به صورت مفعولی (سپردش: بدو سپرد)، فاعلی (گفتش: گفت او را) یا اضافی (خانه اش، کتابش)
استعاره[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|