اشپیختن

فارسی

(اِ تَ)

مصدر متعدی

1. پاشیدن، ریختن و پراکنده کردن.
2. ترشح کردن. اشبیختن و اشپوختن و اشبوختن هم گویند.

منابع

• فرهنگ لغت معین