انگ
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- [ا
اسم[ویرایش]
انگ
- اَنْگ :(ang) در گویش گنابادی یعنی تهمت ، افتراء ، ادعای واهی کردن بر علیه کسی ، زمینه سازی کردن و دسیسه برای بد نام کردن کسی
- نک تنبوشه.
- زنبور، زنبور عسل.
- نشان و علامتی که بر روی عدلهای تجارتی نویسند.
- ان
- (جمع) انغ: شیره، عصاره.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین