انگیز
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- [اَنگ.اِیز]
اسم
[ویرایش]
انگیز
- انگیختن، جزء پسین بعضی از کلمههای مرکب، به معنی انگیزنده.
- آن چه که باعث انگیزش و تحریک باشد، محرک، انگیزه.
- در ترکیب به جای اسم فاعل نشیند: اسف انگیز، غم انگیز، شورانگیز.
- ناز و ادا
––––
برگردانها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8