انگیز
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [اَنگ.اِیز]
اسم[ویرایش]
انگیز
- انگیختن، جزء پسین بعضی از کلمه‌های مرکب، به معنی انگیزنده.
- آن چه که باعث انگیزش و تحریک باشد، محرک، انگیزه.
- در ترکیب به جای اسم فاعل نشیند: اسف انگیز، غم انگیز، شورانگیز.
- ناز و ادا
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8