اوت
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [اِوت]
اسم[ویرایش]
اوت
- از اصطلاحات باستانی و داخل شده در زبان‌های آذری، فارسی، عربی، و لاتین.
- اوت ممکن است دارای مفاهیمی چون برنده شدن، بلعیدن، علف، و گاهشماری باشد.
- اُوِّتْ یا اُوْت :در گویش گنابادی یعنی آبت ، آب.
آذری[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- بردن در شرط یا قمار.
- به معنی بلعیدن غذا توسط انسان یا جانور مانند مار.
- اُت:به معنی علف، علف هرز.
انگلیسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- (ورزش): بخش خارج از محدوده تعیین شده زمین بازی یا محوطه بازی.
- (عامیانه): پرت، خارج از حد افتاده.
فرانسه[ویرایش]
اسم[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8