پرش به محتوا

اَز

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • دهش‌شده به فارسی: از

آوایش

[ویرایش]
  • اَز/

اسم مصدر بهاری

[ویرایش]

اَز

  1. بصورت فعل در زبان معیار باستان به معنی عمل له کردن مانند چیزی در زیر پا؛ یا حل کردن ماده‌ای مانند قند را در چای.[۱]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ شمس

پانویس

[ویرایش]
  1. اَز به معنی باستانی یعنی بی‌حیثیت کردن و استعاراً کسی را له کرده باشند عزیز یعنی مستعد له شدن و عذرا مانند همین مفاهیم.