اِحماد کردن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحماد/کردَن/

مصدر فعل متعدی

احماد (قدیم)‎

1. احماد.

   امیر ایشان را احمادی تمام کرد و خلعت فرمود. «بیهقی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن