ایام البیض

از ویکی‌واژه

(اَ یّ مُ لْ بَ یْ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم مرکب[ویرایش]

  1. سه روز از ماه که تمام شب‌های آن روشن است و آن سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه باشد.
    دیگر اینکه در حدیثی از پیامبر اسلام آمده است هنگامی که حضرت‌آدم خطایی که ترک اولی بود را انجام داد بدنش سیاه شد. پس از آن بر قلبش الهام شد که روزهای ۱۳ و ۱۴ و ۱۵ را روزه بگیرد. هر روز از این روزها را که روزه گرفت، بخشی از بدنش سفید شد، وقتی سه روز تمام شد، تمام بدنش سفید شده بود. به همین دلیل این روزها را روزهای سفید گفته‌اند.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین