با

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /با/

حرف اضافه[ویرایش]

با

  1. همراه، در مقابل، در ازای، بعلاوه‌ی، درباره‌ی، نسبت به.
  2. برای عطف می‌آید و به‌جای «و» می‌نشیند.
  3. در اول مصدرهای عربی می‌آید و صفت می‌سازد: بااطلاع، بامعرفت.
  4. برای همراهی چند چیز یا چند کس باهم به‌کار می‌رود.
  5. در اول اسم می‌آید و صفت می‌سازد: باهنر.

اسم[ویرایش]

  1. (غذا): شوربا.

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

اسم[ویرایش]

  1. گاهی بجای باخ به معنی نگاه کن، توجه داشته باش، صرف می‌گردد.

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • کردی

اسم[ویرایش]

  1. باد

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن