بابا
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی
دکتر کزازی در مورد واژه ی " مام" می نویسد : ( ( مام واژه ای است دیگر مادر را. این واژه را با maman در فرانسوی و mamā در اسپانیایی می توانیم سنجید. ریختی دیگر از آن در پارسی "ماما" است که در معنی زایاننده ی کودک نیز به کار می رود. بر پایه انگاره ای در زبان شناسی، پاره ای از واژه ها در زبان های گونه گون از زبان کودکان برآمده اند؛ ویژگی ساختاری و برجسته ی این واژه ها آن است که هجاها در آنها تکرار می شوند؛ زیرا توان گفتار و گنجینه ی واژگانی کودک بسیار اندک است . واژه هایی چون "ماما" و" بابا" و "دادا" از این گونه می توانند بود. ) )
( ( چو آن خواسته دید شاهِ زمین
بپذرُفت و بر مام کرد آفرین. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 327. )
واژگان مامان و بابا در پارسی میانه با ریخت مام و پاپا بکار میرفتند.
پدر در پهلوی ساسانی: پیتَر، پیت، پاپک ( پدر کوچک ) ، پاپا
مادر در پهلوی ساسانی: ماتَر، مات، مام
پیرس: فرهنگ فارسی به پهلوی دکتر بهرام فره وشی