بادرنگ
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- شاهنامه
آوایش[ویرایش]
- /بادِر/ اَنگ/
اسم[ویرایش]
بادرنگ
- به معنی ترنج، بالنگ، نوعی از مرکبات مانند لیمو و پرتقال در زبان فارسی.
- در شاهنامه احتمالا فقط یکبار در داستان کیومرث آمده که حاکی از صورت پف کرده یا ورم کرده است:
- همه جام‌ها کرده پیروزه رنگ/ دو چشم ابر خونین رخ بادرنگ