بادپیچ

فارسی

اسم

1. بادپِیْچ :(badpeych) در گویش گنابادی یعنی تاب، نوسان و حرکت روی طنابی که دو سرش به جایی بسته شده و با زمین فاصله دارد.
2. ترک‌هایی که جهت قرار گرفتن باد در تاق ایجاد می‌گردد.

منابع

• فرهنگ لغت معین