باغ

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /باغ/

اسم

باغ

1. زمینی که دور آن را دیوار کشیده و در آن میوه یا گل کاشته شده‌است، بوستان.

   در گذشته باغ اختصاصاً فقط به مزرعه انگور اطلاق می‌شد و لزومی هم نداشت محصور باشد اما باغچه محصور می‌شد؛ این کلمه با بغ قرابت مفهومی دارد.

مثال

1. توی باغ نبودن کنایه از: متوجه اصل مطلب نبودن، پخته نبودن.

واژه‌های مشتق شده

• باغچه، باغبان، باغبانی

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• آلمانی: Garten ^de
• ارمنی: այգի ^hy، պարտեզ ^hy
• اسپانیایی: jardín ^es
• اسلواکیایی: záhrada ^sk
• انگلیسی: garden ^en
• ایتالیایی: giardino ^it
• پرتغالی: jardim ^pt
• تاجیکی: боғ ^tg
• ترکی استانبولی: bahçe ^tr
• چکی: zahrada ^cs
• روسی: сад ^ru
• فرانسوی: jardin ^fr
• کردی: bax ^ku
• هلندی: tuin ^nl

• ایتالیایی: giardino
• انگلیسی: tope
• garden
• bower
• arboretum
• zoological garden
• tea garden
• paseo
• park
• otchard
• national park
• kindergarten
• garden variety
• eden

• avenuse
• arbor
• alameda
• orchardman
• orchardist
• kitchen garden
• bosquet
• bosket
• summer house
• hesverides
• landscape gardener
• zoo

منابع

• فرهنگ لغت معین