بغ

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• بق، بُغ

ریشه شناسی

• پهلوی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ بغ دارد

آوایش

• /بُغ/

اسم

بُغ

1. (گفتگو): اخم‌وتخم و ناراحتی.

   درس نخوانده بودی، نمرات بد شده، دیگر اینقدر بغ ندارد!

2. خدا، ایزد، فرشته.
3. بُت، فغ هم گویند.

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

صفت

بِـغ

1. ریش‌کوسه، کسی که ریش‌های کم پشت دارد، ترجیحا نژاد زرد مغولی، چینی. تنگوس.

صفت

بُغ

1. خفه، فعل خفه کردن، مانع نفس کشیدن کسی شدن تا حد مرگ.

اسم

بَغ

1. (قدیم): صدای ناخواسته و غیرارادی که هنگام فرش شدن بر زمین بر اثر دوئل یا کُشتی بروز داده شود.

واژه‌های مشتق شده

• بغان
• بغ‌بغ

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: choke انگلیسی: bogh بهاری: خفه کردن

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن:ISBN 964-6961-91-6