بالا

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /بالا/

اسم[ویرایش]

بالا

  1. قسمت بلند هر چیز، مقابل پایین، جایی بلندتر از اطراف خود، چنانکه پشته، تپه، و مانند آنها.

صفت فاعلی[ویرایش]

  1. بالنده، نمو کننده.
  2. زبر، فو.

قید[ویرایش]

  1. بلندی، ارتفاع.

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پهلوی

اسم[ویرایش]

  1. قد و قامت.

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

اسم[ویرایش]

  1. طول، درازا.
  2. پشته.

مثال[ویرایش]

  1. بالا بالاها پریدن کنایه از: بسیار جاه طلب بودن.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین